ဓာတ္ပန္းခ်ီ - သစ္ခြ

လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ကေပါ့… အိမ္မွာေနေတာ့လည္း ပ်င္း၊ စာေရးဖုိ႔ဆုိလည္း ပ်င္း၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔လည္း မေတြ႔ခ်င္ တစ္ေယာက္ထဲ ဓာတ္ပံုေလးရိုက္မယ္စိတ္ကူးၿပီး စင္ကာပူရဲ႕ အမ်ိဳးသား သစ္ခြဥယ်ာဥ္ရွိရာ Botanic Garden ကုိ မာစီးဒီးစ္ စီးၿပီး ထြက္လာပါသည္။ အဲ… အထင္ေတာ့ စြတ္ၾကီးမသြားပါနဲ႔ SMRT Bus လိုင္းက မာစီးဒီးစ္ဘတ္စ္ေတြသံုးလုိ႔ပါ… မဟုတ္ရင္ေတာ့ Volvo နဲ႔သြားတယ္ေနာ္… :P

ေရာက္သြားေတာ့ ေန႔လည္ ၁နာရီေက်ာ္.. ေနကျပင္းျပင္း လူက ပ်င္းပ်င္းနဲ႔ ကင္မရာကိုထုတ္ ဟိုခ်ိန္ဒီခ်ိန္လုပ္ေတာ့ သစ္ပင္ရိပ္ေအာက္မွာ ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္လာေသာ ပ်ိဳေမတို႔က ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္နဲ႔ေပါ့… သူတုိ႔ကိုေတာ့ Shutter အနာခံၿပီး မရိုက္ေသးဘူး ဆုိတဲ့ အေတြးနဲ႔ ျပံဳး… ဘာအရင္ လက္စမ္းရင္ေကာင္းမလဲဆိုၿပီး ေတြ႔ရာ ပန္းကိုခ်ိန္ စၿပီးရိုက္ေတာ့… ဒီပံုေလးေတြ ထြက္လာတာေပါ့… တကယ္ေတာ့ အေပ်ာ္တမ္းရိုက္လုိ႔သာ စီးပြားျဖစ္သာရိုက္ရင္ ေတာ့လား….

(ဘယ္သူမွ ၀ယ္မွာမဟုတ္ဘူး… :D)


ပန္းႏုေရာင္ အဖြဲ႔ကတစ္မ်ိဳး


ေနေရာင္ျခည္ေအာက္မွာ သီခ်င္းဆုိေနတဲ့အဖြဲ႔က တစ္ဖံု


တစ္ပြင့္ထဲလွေနတဲ့ စိန္ပန္းေလးက တစ္သြယ္


အစိမ္းေရာင္တံတိုင္းၾကီး အျခားခံေနရတဲ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီးေတာ့...


သားငယ္ကိုေခ်ာ့ျမဴေနတဲ့ မိခင္ကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္...


ဆက္ေငးေနရင္ ပူျပင္းတဲ့ေနေရာင္ေအာက္မွာ မခံႏိုင္ေတာ့တာနဲ႔ သြားလုိရာ အရပ္ကိုသာ အျမန္ေရာက္ေအာင္သြားခဲ့ေတာ့... ေဟာဒီ အေပါက္၀ကိုေရာက္ခဲ့ၿပီ...



အထဲကိုမ၀င္ျဖစ္ေသးပဲ ကေနတဲ့ ခ်စ္စရာ အမ်ိဳးသမီးေလးကို ေဟာဒီလို ၾကည့္...


အထဲကိုေရာက္ၿပီး ပန္းကေလးေတြကလွလြန္းလုိ႔ ေျပာစရာ စကားလံုးေတာင္ ရွာမရလုိ႔ .. ပံုေလးေတြကိုသာၾကည့္ပါေတာ့ေနာ္...

ေဟာ... ပန္းကေလးေတြကို ၾကည့္လုိ႔ ေမာလာေတာ့ ေဟာဒီအေဆာက္အဦးထဲ၀င္ၿပီး နာမည္ၾကီး ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕နာမည္ေတြေပးထားတဲ့ ပန္ပြင့္ေလးေတြၾကည့္ ရင္း အပန္းေျဖပါတယ္...


အဲသည္လုိနဲ႔... ေနေစာင္းလုိ႔ ညေနေရာက္... အိမ္ျပန္ခ်ိန္သုိ႔ေရာက္လာၿပီ...


သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္မွီ စာအုပ္ဖတ္ေနတာ...


သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကလည္း ၾကည္ႏႈးေနလိုက္တာ...


ေဟာဒီလုိမိသားစုလိုက္လည္း ေတြ႔လိုက္ရဲ႕



ငါ့မွာေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲ....


ဘာလို႔ ဒီလုိ တံခါးေတြပိတ္ေနရတာလဲ...


အျပန္ေျပးလာၿပီး နမ္းပါေတာ့ကြယ္...


(တက္ဂ္ ခံထားရတဲ့ အခ်စ္ အေၾကာင္း ဘယ္လုိမွ ေရးလို႔ မၿပီးလုိ႔ ဓာတ္ပံုေတြနဲ႔ ဆားထပ္ခ်က္လိုက္ပါတယ္... )