အေ၀းက ငွက္ငယ္ပ်ံသန္းရင္း
လြတ္လပ္ျခင္းသီခ်င္း သီဆိုသြားတယ္
ငါတုိ႔လည္း ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ေတြနဲ႔
သီခ်င္းေတြဆုိခ်င္လွၿပီ။
စႏၵားယားသံ သဲ့သဲ့
ၾကားေနရတယ္
ပန္းလုိ ႏူးည့ံလွပတဲ့ေတးသြားနဲ႔
ဒါေပမယ့္ သန္မာတဲ့ အားအင္ အျပည့္ပါတယ္။
မ်က္စိတဆံုး ကြင္းျပင္က်ယ္က်ယ္မွာ
ရင္ထဲကျဖစ္တဲ့ ငါတုိ႔ရဲ႕ သီခ်င္းကို
အတူတူဆုိၾကဖို႔
စာသားေတြျပင္ဆင္ သံစဥ္ေတြထည့္
အခ်ိန္မလင့္ခင္ ၿပီးေအာင္စပ္လိုက္ၾကရေအာင္...
ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့
အေမကေျပာဖူးတယ္...
လြတ္လပ္ျခင္းရဲ႕သီခ်င္းေကာင္းတစ္ပုဒ္ဟာ
ရွည္လ်ားတဲ့ စကားလံုးေတြထက္
ပုိၿပီးထက္ျမက္ တာသြားတယ္တဲ့ ကြ...
Monday, May 25, 2009
ငါတုိ႔ရဲ႕ သီခ်င္း
Tuesday, May 19, 2009
ပညာေရးမို႔ လက္မေႏွးေစလို
ျမန္မာလူမ်ိဳး တို႔ရဲ့ အသက္အိုးအိမ္ စည္းစိမ္ကို မညွာမတာ ၀ါးျမိဳ၊ ျဖိဳဖ်က္ ခဲ့တဲ့ နာဂစ္မုန္တုိင္း ဟာ ဘယ္သူကမွ မဖိတ္ေခၚရပါပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္ကို ရက္ရက္စက္စက္ က်ဴးေက်ာ္ ၀င္ေရာက္ တုိက္ခတ္ခဲ့တာ အခ်ိန္ကာလတာအားျဖင့္ တစ္ႏွစ္တာ ေက်ာ္လြန္ခဲ့ပါျပီ။
နာဂစ္မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ လယ္ယာလုပ္ငန္း၊ ငါးဖမ္းလုပ္ငန္းနဲ႕ စိုက္ပ်ိဳးေမြးျမဴေရး လုပ္ငန္းမ်ား အဓိကရွိရာ ဧရာ၀တီတိုင္း၊ ရန္ကုန္တိုင္း နဲ႔ ပဲခူးတိုင္းမွ လူဦးေရ တစ္သိန္းခြဲေက်ာ္ အသက္ဆံုးရံႈးခဲ့ရၿပီး သန္းနဲ႔ခ်ီကာ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။
ေသေဘးမွလြတ္ အသက္ရွင္က်န္ခဲ့သူမ်ားအတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ျပည္သူမ်ား၊ ႏိုင္ငံတကာရွိ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ၊ ကမၻာအရပ္ရပ္က ေစတနာရွင္ေတြ၊ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႔အစည္းေတြက မုန္တိုင္းျဖစ္ၿပီးစမွာ အေရးေပၚ ကူညီခဲ့ၾကပါတယ္။
အေရးေပၚ အကူအညီမ်ား ေဆာင္ရြက္လို႔ မၿပီးေသးခင္မွာပဲ ေက်ာင္းမ်ား ျပန္လည္ဖြင့္လွစ္ေတာ့ မုန္တိုင္းေၾကာင့္ မိဘမဲ့ျဖစ္သြားၾကတဲ့ ကေလးမ်ား ေက်ာင္း ဆက္တက္ဖုိ႔ရာ အခက္အခဲမ်ားစြာရွိေနၾကပါတယ္။
မိဘမဲ႔ ေက်ာင္းသားကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးကို ဆက္လက္ႏိုင္ေစရန္သာမက လမ္းစ ေပ်ာက္ဆံုးျပီး၊ အနာဂါတ္မဲ့တဲ့ ကေလးငယ္ေတြအျဖစ္ကပါ ကာကြယ္ဖို႔ အတြက္
စကၤာပူမွာရွိတဲ့ ေစတနာရွင္ သူငယ္ခ်င္းတစ္စုကေနၿပီး သူတို႔ ပတ္၀န္က်င္ရွိ အသိမိတ္ေဆြေတြဆီကေန အလွဴေငြ ေကာက္ခံၿပီး ေက်ာင္းစရိတ္ေထာက္ပံ့ေပးတဲ့ အဖြဲ႔ေလးတစ္ခု ဖြဲဲ႔စည္းေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္။ အဖြဲနာမည္ကိုေတာ့ ကုသိုလ္ ဆုိၿပီး နာမည္ေပးခဲ့ၾကတယ္။
အဲဒီအဖြဲ႕က ေကာက္ခံရတဲ့ အလွဴေငြမ်ားနဲ႕ ဘိုကေလး၊ ေဒးဒရဲ၊ ဖ်ာပံု၊ ေမာ္လျမိဳင္ကၽြန္း နဲ႔ ရန္ကုန္ျမိဳ႕နယ္တို႔မွ မိဘမဲ့ ကေလးေတြ နဲ႔ ေက်ာင္းေနခ်င္ေသာ္လည္း ခ်ဳိ႕တဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသား စုစုေပါင္း ၅၃၉ ေယာက္ အတြက္ ၂၀၀၈/၂၀၀၉ ပညာႏွစ္ေက်ာင္းစရိတ္ကို ေထာက္ပံ့ေပးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
အခုတခါ ၂၀၀၉/၂၀၁၀ ပညာသင္ႏွစ္စတင္ခ်ိန္လည္း နီးကပ္လာျပန္ပါၿပီ။ ကုသိုလ္အဖြဲ႔ရဲ႕ ပညာေရးေထာက္ပံ့မႈ အစီအစဥ္ေတြကို ဆက္လုပ္ေဆာင္ရြက္နိဳင္ဖုိ႔ လုပ္အားအလွဴရွင္ ေတြစုေပါင္းၿပီး ေက်ာင္းစရိတ္ေထာက္ပံ့ေငြမ်ားကို ထပ္မံေကာက္ခံေနပါၿပီ။ မႏွစ္က ေထာက္ပံ့ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို စဥ္ဆက္မျပတ္ေထာက္ပံ့ေပးဖုိ႔ အလွဴေငြကို ေကာက္ခံေနခဲ့ရာမွာ ေက်ာင္းသား ၁၀၀ ေက်ာ္ခန္႔ အလွဴေငြရရွိဖုိ႔ လုိအပ္ေနေသးတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။
မုန္တုိင္းတိုက္ခတ္ၿပီး အခက္အခဲမ်ားစြာ ၾကံဳေတြ႔ေနၾကရတဲ့ ေက်ာင္းသားေလးေတြရဲ႕ အနာဂတ္ ေအးခ်မ္းေစ ဖုိ႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြရဲ႕ ေထာက္ပံ့မႈေတြ အမ်ားၾကီး လုိပါေသးတယ္။
ကုသိုလ္အဖြဲ႕ရဲ႕ ေက်ာင္းစရိတ္ အလွဴေကာက္ခံတဲ့ ႏႈန္းထားေတြကေတာ့ -
မူလတန္းေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကို တစ္လ ေက်ာင္းစရိတ္ S$15
အလယ္တန္းေက်ာင္းသားတစ္ယာက္ကို တစ္လ ေက်ာင္းစရိတ္ S$20
အထက္တန္းေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကို တစ္လ ေက်ာင္းစရိတ္ S$25
ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၀၉/၂၀၁၀ စာသင္ႏွစ္အတြက္ ၈ လစာေကာက္ခံမွာျဖစ္လုိ႔ လစဥ္ ေထာက္ပံ့ႏိုင္သလုိ သို႔မဟုတ္ ၈လစာအျပတ္လည္း ေထာက္ပံ့ႏိုင္ပါတယ္။
လစဥ္ေက်ာင္းစရိတ္ေထာက္ပံ့တဲ့ ေစတနာရွင္ေတြကို ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ ကိုယ္ေရးအက်ဥ္းကို ေပးပို႔ေပးမွာ လည္းျဖစ္ပါတယ္။
ကေလးမ်ားအတြက္ ေက်ာင္းစရိတ္ကို ေထာက္ပံ့ဖုိ႔္ စိတ္၀င္စားရင္္ enquiry@kutho.org ကို ဆက္သြယ္ ေမးျမန္း ႏုိင္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ ေမေမေျပာခဲ့တဲ့စကားတစ္ခုရွိပါတယ္။ “ပညာေရးကို ေထာက္ပံ့ကူညီတယ္ဆုိတာ၊ ပညာေရးတစ္ခုအတြက္သာမက၊ လူမႈေရးတည္ျငိမ္မႈေတြကိုပါ ကူညီၿပီးသားျဖစ္တယ္...” ဆုိတာပါပဲ။
ဆုိလုိတာကေတာ့ ပညာတတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ အသိပညာပိုၿပီးၾကြယ္၀လာၿပီး လူေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္ဖုိ႔ အခြင့္အလမ္း ပုိၿပီး မ်ားသြားလုိ႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ ပညာေရးအတြက္ လက္မေႏွးပဲ ကူညီၾကပါလို႔ တိုက္တြန္းပါရေစ။
ေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေက်းဇူးတင္စကား...
ေထာက္ပံ့ေငြကို ဆရာေတာ္ေတြ စနစ္တက် ကူညီမွ်ေ၀ေပး...
Tuesday, May 5, 2009
ၾကြားပါရေစ
လြန္ခဲ့တဲ့ ေျခာက္လေလာက္ကတုန္းက ဓာတ္ပံုရိုက္ခ်င္တဲ့ ေရာဂါတက္ၿပီးေတာ့ DSLR တစ္လံုး လက္ေဆာ့ၿပီး၀ယ္ခဲ့တယ္။ ပထမေတာ့ Nikon D90 ၀ယ္မယ္လုိ႔ စိတ္ကူးထားေပမယ့္ ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္သာသိေတာ့ ေစ်းပိုခ်ိဳတဲ့ D60 ကိုပဲ၀ယ္လုိက္တယ္။ ကိုယ္အေၾကာင္းဆုိတာလည္း တစ္ခုခုလုပ္မယ္ဆုိ စိတ္ကအင္မတန္ ထက္သန္ေနၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ထက္သန္ေနတဲ့စိတ္က ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားတတ္လြန္းလို႔ပါ။
ဒီဘေလာ့ေရးတာလည္း သူမ်ားေတြေရးေတာ့ ေရးခ်င္လာၿပီး ဘေလာ့လုပ္လိုက္မိတာ။ ဒီေလာက္ၾကာေအာင္ေတာင္ ေရးျဖစ္မယ္ထင္ခဲ့မိဘူး။ ပ်င္းတတ္ေတာ့ ခဏေရးၿပီး ရပ္သြားမယ္ထင္ေနတာ။ ဘာလို႔လဲဆုိေတာ့ အေမကေတာင္္ စာတတန္ ေပတတန္ ေရးရေလာက္ေအာင္ စာစီစာကံုးဆို ေရးဖုိ႔ရာ အင္မတန္ပ်င္းတာေလ။ စာစီစာကံုးမွတင္ မဟုတ္ဘူး ကိုယ့္အတြက္ျပဌာန္းထားတဲ့ ေက်ာင္းစာဆုိ ဖတ္ရမွာ အင္မတန္ပ်င္းတယ္။ အကိုေတြ၊ အမေတြရဲ႕ ေက်ာင္းစာအုပ္ေတြဆုိရင္ေတာ့ အကုန္လိုက္ဖတ္ေတာ့တာပဲ။
အခုလည္းၾကည့္ ဒီဘေလာ့ကိုစေရးေတာ့ စိတ္ပါၿပီးေရးခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ေသြးေအးလာတယ္ေလ။ ကင္မရာလည္း အဲလုိပဲ ေတာ္ၾကာ ေစ်းၾကီးတာ၀ယ္ၿပီးေတာ့မွ စိတ္မ၀င္စားေတာ့ဘူးဆုိ မလုိအပ္ပဲ ပိုကုန္မွာစိုးလုိ႔။ Lens ဆုိလည္း 18-200mm ကိုပဲ ေသခ်ာ၀ယ္ထားတယ္။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ portrait lens တစ္ခု။ သိပ္ေတာင္ မသံုးျဖစ္ပါဘူး။
ေနာက္တစ္ခ်က္က ဓာတ္ပံုပညာကိုလည္း သိပ္ၿပီးေတာ့ နားမလည္ဘူးဆိုေတာ့ သင္ရင္းရိုက္မွာဆုိေတာ့ entry level တစ္လံုးဆုိရၿပီဆုိၿပီးေတာ့လည္း စိတ္ကူးတာပါ။ ဓာတ္ပံုေတြ လွမလွပဲ ခံစားတတ္ခဲ့တာကိုး။ အခုလည္း ဓာတ္ပံုပညာကို နားလည္ေအာင္ သင္ေနတုန္းပါပဲ။ အေတြ႔အၾကံဳရွိတာေတာ့ လက္ရွိကင္မရာကိုေတာ့ သိပ္မၾကိဳက္ေတာ့ဘူး၊ အဓိကကေတာ့ focal point နည္းတာ နဲ႔ lens အေဟာင္းေတြ သံုးမရတာပဲ။ လဲေတာ့လဲမယ္ အခုေတာ့ ခဏေနလိုက္ပါဦးမယ္...
တျခားအေၾကာင္းေတြ ေျပာေနတာနဲ႔ ေလရွည္ေနၿပီ... ကဲ တကယ္ၾကြားခ်င္တာကဒီမွာ...
ေဖေဖာ္၀ါရီလတုန္းက အမ်ိဳးသားစာၾကည့္တိုက္အဖြဲ႔ရဲ႕ http://www.pl.sg/ မွာ Share & Learn through photos ဆုိတဲ့ က႑မွာ ဓာတ္ပံုသံုးပံုကို စိတ္လုိလက္ရနဲ႔ တင္လုိက္ပါတယ္။ ကိုယ္ဓာတ္ပံုလွလွေလးေတြ သူမ်ားေတြလည္း ၾကည့္ပါေစဆုိတဲ့ စိတ္နဲ႔ေပါ့။ ကို္ယ့္ရိုက္တဲ့ ဓာတ္ပံုကို သူမ်ားေတြက မလွဘူးထင္လည္း ကိုယ္ကေတာ့ လွတယ္ေနတာပဲေလ။
ၿပီးခဲ့လကပဲ မထင္မွတ္ပဲ library က email ရပါတယ္။ Email ရရခ်င္းမွာ စာအုပ္အပ္ဖုိ႔ သတိေပးတာထင္ေနတာ။ ေသခ်ာဖတ္ၾကည့္ေတာ့မွ တင္ထားတဲ့ ဓာတ္ပံုတစ္ပံုက ႏွစ္ပတ္တစ္ခါ ေပးတဲ့ဆု တစ္ဆု ရပါတယ္တဲ့။ Border Book Store ရဲ႕ $15 တန္ Gift Card တစ္ခုပါ။ တန္ဖုိးအားျဖင့္နည္းေပမယ့္ မထင္မွတ္ထားတာေရာ၊ ကိုယ့္ဓာတ္ပံုကို သေဘာက်တယ္ဆုိတာနဲ႔တင္ ေပ်ာ္ၿပီး ၾကည္ႏႈးေနမိတယ္။
အေပ်ာ္ေတြကို မွ်ေ၀ရင္း ဒီမွာလည္း ၾကြားလိုက္တယ္ေနာ္.. :D
ဒီပံုေတြကို တင္ခဲ့တာေလ...
အလွခ်င္းျပိဳင္ လုိ႔ ဒီပို႔စ္ မွာတင္ခဲ့ဖူးတဲ့...
အနီးကပ္အလွ ဆုိတဲ့ပံု...
Edges လုိ႔ ကိုယ့္ဘာသာကို အမည္ေပးထားတဲ့ဒီပံု...
အၾကြားခံၿပီး စာဖတ္သြားတာ ေက်းဇူး...
Monday, May 4, 2009
တိုက္တိုက္ဆုိင္ဆုိင္
ၿပီးခဲ့တဲ့ ၾကာသာပေတးေန႔ ဧျပီ ၃၀ရက္ ညေနက သူငယ္ခ်င္းမိသားစုရဲ႕ အစီအစဥ္နဲ႔ BBQ လုပ္ျဖစ္တယ္ေလ။ သူငယ္ခ်င္းကလည္း လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ လေလာက္ကတည္းက သံုးရက္ဆက္တိုက္ပိတ္ရက္ရွိတဲ့ အပတ္ကိုေရြးၿပီ ခဲရခဲဆစ္ ေနရာကို ၾကိဳတင္ booking လုပ္ထားေလရဲ႕ေလ။
လုပ္ၿပီးေတာ့မွ BBQ လုပ္မယ့္ေန႔ကို ကၽြန္ေတာ္ကိုေျပာေတာ့…
“ဟဲ့... နင္ကငါ့ေမြးေန႔ကိုလုပ္ေပးမွာလား...” ဆုိေတာ့
“ဟာ... ငါက သတိေတာင္မရဘူး... အဲလုိမွန္းသိ မလုပ္လိုက္ပါဘူး” တဲ့ေလ။
တိုက္ဆိုင္သြားတာေလ...
အနားနီးလာေတာ့ သူကလည္း သတိေပးရဲ႕။ BBQ မွာ ဘာေတြလုပ္ၾကမွာလဲလုိ႔လည္း ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။
“ငါကေတာ့ ဟိုတစ္ခါလုပ္တဲ့ ငါးကင္လုပ္မယ္ လုိ႔ စိတ္ကူးထားတယ္...” လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ကေျပာေတာ့...
“ေအး...ဟုတ္တယ္... ငါလည္း အဲဒီ ငါးကင္ နင့္ကို လုပ္ခိုင္းမလုိ႔ပဲ...”
အရင္တစ္ခါတုန္းက လွ်ိဳ႕၀ွက္စြာရထားတဲ့ recipe ကို အသံုးခ်ၿပီး ငါးကင္လုပ္ထားတာကို စားေကာင္းလို႔ အဲဒီသူငယ္ခ်င္း သတိရေနတယ္ထင္ပါရဲ႕...
“ၿပီးေတာ့ ငါ အေၾကာ္လည္း စားခ်င္တယ္...” လုိ႔ ဆက္ေျပာလုိက္တယ္။
“ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္ ငါလည္း အေၾကာ္စားခ်င္ေနတာ... အေၾကာ္ေၾကာ္စားရရင္ ရွယ္ပဲ... ဗူးသီးေၾကာ္မယ္၊ ၾကက္သြန္ေၾကာ္မယ္၊ ဗယာေၾကာ္မယ္...” ေနာက္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကလည္း ၀င္ေျပာတယ္။
တုိက္ဆိုင္မႈေတြ ထပ္ရွိေနျပန္တာ...
ရံုးကအေစာျပန္ BBQ ကို ေရာက္ေတာ့ ငါးကင္ေတြက က်က္လုက်က္ခင္။ ဘယ္သူ႔ငါးေတြလဲေမးေတာ့ တျခားသူငယ္ခ်င္းမ်ား လုပ္လာတာဆုိပဲ။ ငါးကင္ လုပ္မယ္ဆုိတာေတာင္ လာၿပီး တိုက္ဆိုင္ေနျပန္တယ္ေနာ္...
ၾကက္ကင္... ၀က္ကင္... ငါးကင္... ပုဇြန္ကင္... ကင္းမြန္ကင္... ကန္ဇြန္းဥကင္... ေျပာင္းဖူးကင္... ကညြတ္ကင္... ပ်ိဳေမလက္ေခ်ာင္းကင္...
အကင္ေတြ အစံုစား အေသာက္ေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမဖက္ျဖစ္ခဲ့တာ၊ ၿပီးတာနဲ႔ ဂဏန္း သခ်ာၤ ျပန္လည္ေႏြး၊ ဘုရင္ေတြ၊ ဘုရင္မေတြ နဲ႔ မိုးလင္းခဲ့ရေပေတာ့တယ္။
အေၾကာ္ေၾကာ္မယ့္အလုပ္စဖုိ႔ အားေမြးစိတ္ကူး တေရးတေမွး ခဏတာ အိပ္စက္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
“ဒုန္း... ဒုန္း... ဒုန္း... သားတုိ႔ သမီးတို႔ ထ ထ ထ...”
“ဒုန္း... ဒုန္း... ဒုန္း... ဟဲ့ ထၾကထၾက... ငါတုိ႔ တနာရီ အတြင္း ဒီကေန ထြက္ေပးေတာ့မွာတဲ့…”
အိပ္ေကာင္းတုန္း ဒီလုိအိပ္မက္ေတြက မက္တတ္တယ္။ ကိုယ့္အိမ္မဟုတ္တဲ့ ေနရာမွာ အိပ္ရင္ ဒီလုိေတာ့ ျဖစ္ေနၾကပါပဲ…
“ဒုန္း... ဒုန္း... ဒုန္း... ဟဲ့ ထၾကဦး... စာလာပို႔သြားၿပီ… တနာရီ အတြင္း ဒီကေနထြက္ေပးရမယ္တဲ့...”
အဲဒီေတာ့မွ အျပင္က သူငယ္ခ်င္း အေမ တံခါးကိုထုၿပီး ႏိႈးေနတာကို သတိထားမိလုိက္ေတာ့တယ္။
“ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ...”
“ဘာလုိ႔ ဖယ္ေပးရမွာလဲ...”
အိပ္ခ်င္မူးတူးတဲ့ ထလာတဲ့သူေတြက တေယာက္တေပါက္ေမးလုိက္ေတာ့
“ဒီေနရာကို အစိုးရက swine flu အတြက္ quarantine centre အျဖစ္သတ္မွတ္လိုက္လို႔ တနာရီအတြင္း ခ်က္ခ်င္းဖယ္ေပးရမယ္တဲ့...”
ေၾသာ္… သူနဲ႔က်မွ တိုက္တုိက္ဆိုင္ဆုိင္ .....
(ဒါကေတာ့ ဗဒင္)တိုက္ဆိုင္လိုက္တာမ်ားေနာ္။ ဧၿပီလ ၃၀ရက္၊
BBQ ေနရာကို Quarantine Centre လုပ္မယ္တဲ့၊ ေျပာလိုက္တာ ထြက္ေပးပါ အၾကာဆံုး တနာရီ။
တံုးလိုက္တဲ့ အစီအစဥ္ေတြ ဘယ္ကလဲ မေမးပါနဲ႔၊ အပူေတြဆင့္ကထူတဲ့ ပူကာစင္ ကြဲ႕။
ပစၥည္းေတြနဲ႔ ရႈပ္ေထြးကာေပြလီ။ အဟုတ္ပဲ ဖယ္ကာေပးရမည္ဆုိေတာ့၊
အေၾကာ္ေတာင္ မစားလိုက္ရ၊ အေဖာ္ေတြ နဲ႔ ကားေတြငွားရ၊
ဗူးသီးကိုဆြဲကာတင္၊ အဲဒီ အရူးၾကီးေတြကို ဆဲကာပစ္လိုက္ခ်င္တယ္၊
ကဲမထူးပါဘူး အိမ္ေရာက္မွပဲ တရႈးရႈးနဲ႔ အိပ္လိုက္ပါေတာ့မယ္။
လြမ္းခ်င္းလုိ ျငီးျငီး၊ တြ႔ံေတးသိန္းတန္လုိ ဆုိဆုိ၊ ခမ္းခမ္းစိုင္းလိႈင္လုိ ဟစ္ဟစ္၊ ခံစားခ်က္ရွိသလုိသာ ဖတ္ပါေတာ့။ ဒီမွာေတာ့ အိမ္ကအေအးခန္းထဲမွာ အေတာင္ပံေတြ ျဖန္႔ခင္း ကာထားေနရဆဲ. . .
ဆက္စပ္ဖတ္ရႈရန္: http://newpaper.asia1.com.sg/news/story/0,4136,200757,00.html
Subscribe to:
Posts (Atom)
