မဂၤလာပါ...

ဘာလုိ႔ စာဆက္မေရးျဖစ္ပဲ ျဖစ္ေနရသလုိဆုိရင္လား… အေၾကာင္းတစ္ခုကေတာ့ အလုပ္မွာ ရာထားခ်က္ျပည့္မွီေအာင္လုပ္ေနရလုိ႔ အလုပ္မ်ားေနတာေရာ၊ စိတ္မအားပါ ျဖစ္ေနလို႔ပါ။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္က သတင္းစာေတြထဲမွာလုိ ရာထားခ်က္ျပည့္မွီေက်ာ္လြန္ေအာင္ အေျပာေလးနဲ႔ အလုပ္လုပ္လို႔ရရင္လည္း ေကာင္းသားလို႔ေတာင္ ေတြးမိလာတယ္။

ေနာက္တစ္ေၾကာင္းကေတာ့ ခရီးသြားမွတ္တမ္းအေၾကာင္းမၿပီးေသးပဲ ၾကားျဖတ္မတင္ရင္ ေကာင္းမယ္ဆုိၿပီး ဆံုးျဖတ္ထားလိုက္မိေတာ့ ကိုယ္အေၾကာင္းနဲ႔ကိုယ္ ဒုကၡနဲ႔လွလွေတြ႔ေနေလေရာ။ ခရီးသြားမွတ္တမ္းလည္း မေရးျဖစ္ စာတုိေပတုိလည္းမေရးျဖစ္ျဖစ္ေနေတာ့တာပါပဲ။ တေန႔က ေတြ႔တဲ့ အသိတစ္ေယာက္က စာဆက္မေရးေသးဘူးလား ဖတ္ဖုိ႔ေစာင့္ေနရတာ ၾကာေနၿပီဆုိေတာ့မွ ကိုယ္စာေရးတာ ကိုယ့္ခံစားခ်က္နဲ႔ေရးေနေပမယ့္ တကူးတကလာဖတ္ရတဲ့ သူေတြကို မေလးမစားလုပ္ေနသလုိ ျဖစ္ေနၿပီးဆုိၿပီး အားနာမိပါတယ္။ အဲဒီအတြက္လည္း ေတာင္းပန္ပါတယ္။

ဒီၾကားထဲ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ရန္ကုန္ကေန ဒီကုိ အလည္လာတာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ခဏစံုမိတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စကားေျပာေတာ့ ဘာကိုမွ စိတ္ထဲမွာထားစရာမရွိ စလိုက္ေနာက္လိုက္နဲ႔ စိတ္ပင္ပန္းတာေတြလည္း သက္သာသြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ဆီကေနၿပီး ၾကားရတဲ့ ရယ္စရာေကာင္းတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ နဲ႔ ကိုယ္တိုင္ ၾကံဳဖူး ၾကားဖူးတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြအေၾကာင္းကို သတိရေနတုန္း ေရးထားမွ ဆုိၿပီး ေတြးလိုက္မိတယ္။ သတိထားမိတာက ဘာသာစကားေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ ဟာသေတြက ရီစရာအေကာင္းဆံုးျဖစ္ေနတာပါပဲ။ ဟိုအရင္တုန္းကလည္း ယမ္၀မ္း ၊ ေ၀ါပုေ၀ွ႔က်န္၀ွါရီ ၊ တက္…တက္…တက္ ဆိုၿပီးေတာ့လည္း ဘာသာစကားနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့အေၾကာင္းေတြ ေရးဖူးပါေသးတယ္။

ေရးၿပီးရင္ သိပ္ၿပီး သိမ္းထားေလ့မရွိပဲ ခ်က္ခ်င္းတင္ေလ့ရွိတဲ့ အက်င့္ေၾကာင့္ ခရီးသြားမွတ္တမ္းေရးေနတုန္း တျခားေရးမိတာေလးေတြ တင္မယ္ဆုိတာ ေျပာရင္း…

အားလံုး……… မဂၤလာပါ…………